2. Marsantan na h-Aird an Ear (le Iain MacDhòmhnaill)

Deannan bhliadhnachan air ais, nuair a bhitheadh gillean nan eileanan dol do ’n Aird an Ear a dh’ iasgach sgadain bhitheadh iad a’ faotainn badhar air iasad gus an cosnadh iad airgead airson a phàidheadh. Cha robh móran sgoil aig a’ mharsanta agus airson cunntais a ghleidheadh air gach nì a reiceadh e bha e mar fhasan aige dealbh a tharraing air gach nì.

Co-dhiù thill aon de na gillean a phàidheadh na cheannaich e agus thubhairt am marsanta gun robh“frying pan”ri phàidheadh.

“O chan eil,” thubhairt an gille.

“O tha,” thubhairt am marsanta, “nach eil e agam fhéin air a tharraing an so.”

Sheall an gille air an dealbh. “Frying panmo chas, is e sin an ad a cheannaich mi an uair mu dheireadh a bha mi an so.”