CHA B’E GUNNA MO NAMHAID

Cha b’e gunna mo nàmhaid
Och a b’àbhaist mo dhùsgadh,
Ach a’ cheilearachd bhòidheach
Bh’aig na h-eòin an Corùna.

Ho ró shiubhlainn ho ró.

Ach a’ cheilearachd bhòidheach
Bh’aig na h-eòin an Corùna,
Aig an uiseag ’s an smeòrach
’S druid a’ crònan a brùndail;*

Is aig mhàgail na lachainn
Anns a’ mhaduinn bu chiùine;

Is aig gogail a’ gheòidh ghlais,
’S e thogadh Dòmhnall a shunnd ris.

An éirigh gréine bu toigh leam
Goire coileach na fraochchirc.

Is mac an fhéidh a’ chuil donnaich
Am Beinn na Coille nan caorach.

An uair bhiodh oidhcheannan reòt’ ann
’S ann leam bu bhòidheach a bhùirich.

A’ toirt làmh air a’ ghunna
Bhiodh an cuilean ’s a shùil rium;

E ri miodal mun cuairt dhiom
’S a chridhe bualadh le sùgradh;

Miann na fala ’na nàdur
’S tlachd de fhàileadh an fhùdair;

Fear bu robaiche cluasan,
’S tric ’s an uair mi ’ga ionndrainn.

Is cha b’iongnadh le càch e
Nam b’fhiosrach àd air ar sùgradh.

An uair a bhitheamaid còmhla
Air feadh na mòintich is sùrd oirnn,

Le mo ghunna ’nam achlais
’S mi cumail fasgaidh o’n driùchd air,

Gus am faicinn fear cabrach
Le chuid mheanganan ùr air.

Sinn ag amharc le chéil’ air—
Dé mar gheibheamaid dlùth ris,

Air feadh chnocan is ghlaicean,
Air feadh chlachan is fhraochaibh.

Gus an saoilinn gun dèanainn
Leis a’ chiad té a’ chùis air.

Reitheadh, air gleusadh nam brag,
An t-òrd a tharrainn gu chùlaibh,

Is far bharran nan geugan
Fear na h-euchda a stiùireadh;

’S bhiodh an cuilean ag éisdeachd
’S e feitheamh leum air mo chùlaibh.

An uair a leiginn an t-sradag
Do’n an deannan bha sunndach,

Bhiodh mac an fhéidh ’s e ’na shìneadh
Le osna thinn agus bhrùite,

Agus lota ’na amhaich
Far an d’amhairc mi ’n t-sùil air.

Siod mar chuir mise seachad
Iomadh latha gu sunndach,

Agus oidhche ’nam chaithris
Feadh nam beannanan cùbhraidh:

’N uair bhiodh càch ’s iad ’nan cadal
Bhiomaide mach ’na ar dùsgadh.

Is beag a shaoilinn an uair ud
Gu robh ’n cruas seo gam’ ionnsaigh.

’S e gaol na mosgaid a dh’fhàg
Fo ghlas-làmh aig a’ Chrùn mi—

An gaol a thug mi ’nam òige
A bhith ’n còmhnuidh ’ga stiùireadh.

Ach ’n uair rinn mis’ a pòsadh
Nochd rium bròn air a cùlaibh,

’S thàinig mulad ’nam fhianuis,
Is chan iarramaid fhaotainn;

’N uair fhuair mi ’n tochradh o Sheòras
Leis an ògbhannaich chaoil ud;

Bras is copar is feòdar,
Luaidhe, cordite is fùdar.

Botal ola ’na pòcaid
Gus bhith ’n còmhnuidh ’ga sgùradh;

On a thug mi na bòidean
Gun dèanainn “Mórag” a ghiùlan

Gus an tuiteamaid còmhla,
Air neo dh’an stòdhar a tionndadh.

*Tha ceithir sreathan anns gach ceathramh. Tha an da shreath mu dheireadh anns gach ceathramh air an seinn aig toiseach an ath cheathramh.