THA MI DUILICH, CIANAIL DUILICH

Tha mi duilich, cianail duilich,
Tha mi duilich ’s cianail thà mi
Bhon a chunna mi le m’ shùilean
Sealladh tùrsach mo chuid bhràithrean.

Gillean Gàidhealtachd na h-Alba,
Feadhainn tha marbh is ’nan clàraibh
Anns an fhàsaich ’s iad ’nan sìneadh,
An neart ’s an clì air am fàgail.

A luchd nan éilidhean tartain,
A luchd nan gartanan sgàrlaid,
’S duilich leam nach fhaod sibh dùsgadh,
Sìbh-se luchd nan glùinean àluinn.

Tha mo chridhe brùite cianail,
Tha mo shùil o’n diar air tràghadh,
’S nach aithnich mi sibh air ’ur n-ìomhaigh
Bhon a riaghladh leis a’ bhàs sibh.

Tha ’r leapannan fliuch ’s gur fuar iad,
’S cruaidh ur cluasagan gun chàradh,
Le uisge tàmh air an uachdar,
’S duilich leam an uair a thàrr sibh.

’S trom an cadal th’air na fìùrain
Chuireadh orm-sa sunndach fàilte,
Le ’m bu mhiann a bhith ’nam chòmhradh
Cur mu’n cuairt nan òran Gàidhlig.

Chì mi roinn eile mun cuairt dhiubh,
Crois air a cur suas aig pàirt dhiubh,
Ainm an laoich ’n siod oirre sgrìobhte,
Dhèanadh innseadh dhuinn gun d’fhàg e.

Chì mi brògan agus aodach,
Chì mi aodainn agus làmhan
Nochdte an talamh na Frainge
Far ’n do chaill mi mo chuid bhràithrean.

Siod far am bi ’n latha brònach;
Na faicibh neònach dhòmh-s’ a ràitinn,
’N uair a thilleas na bhios beò
’S e ’n roinn ro-mhòr bhios air am fàgail.

Ach ’n uair théid an t-sìth a dhùnadh,
Gunnaichean gach aon dhiubh sàmhach,
Teine dealaichte bho’n fhùdar,
Naimhdean cùl ri cùl a’ màirdseadh—

Facal dhiubh gur anns an uair ud
Théid an t-saighead chruaidh ’s a’ mhàthair,
Anns an athair, anns a’ ghruagaich
Dh’fhàgadh ’s an uair seo gun bhràthair.

Siod ’n uair bhios an cridhe cianail,
Siod ’n uair théid an sgian a shàth’ ann,
Siod ’n uair ghealaicheas an ciabhag—
’S ann le diachainnean a’ bhlàir seo.

Ach misneachd do gach fear is té dhibh,
Is leughaibh gu léir na h-àithntean
’S seallaibh Ris-san a rinn éirigh
Ged a cheusadh E le nàmhaid.

Tha sibh dol gu léir ’nan déidh-san,
Chan ’eil fear no té ri ’m fàgail,
’S ma ghabhas sibh an nì tha saor dhuibh
Gheibh sibh saorsa ’s chi sibh fàth’st iad.

Chì a’ bhantrach a fear-pòsda,
Chì an t-òganach a mhàthair,
Tachraidh peathraichean le sòlas
Mar bu deònach leo ri ’m bràithrean.

An uair chì iad maduinn Chéitein
Eòin air géig ’s an gleus gun tàmh ann,
Neònach mur a tog iad fianuis
Leam-sa gura fìor am bàrd mi.

Fhad ’s a bhitheas mis’ air m’fhaotainn
Anns an t-saoghal seo air m’fhàgail
Bidh ’nam chridhe beò ’s ’nam shùilean
Sealladh tùrsach mo chuid bhràithrean.