MOTOR-BOAT HEILLSGEIR

Soiridh leis a’ bhàta a dh’fhàg leinn Port Ròigh
’S a chaidh leinn gu Màisgeir sàbhailte troimh ’n cheò;
Faoileag gheal an t-sàile fàlaireachd mu sròin,
Pliuthannan dh’an phràisich oirre ’n àite sheòl.

A’ dol seachad Stocaidh, cop oirre le spàirn,
Hìbheirean ag osnaich ’s iad gun fhois gun tàmh,
Suaile trom gu socair leigeil roc am bàrr
’S nuallan aig gach oitir roladh moil ’s ’ga chnàmh.

Dol timchioll na h-Easgainn feasgar greannach fuar
’S ann leam fhìn bu leisg e dol a shreap ri stuaigh,
Marannan ag cleasachd, tighinn o’n deas gu tuath,
Sùil airson na h-Eiste, ’s eagal oirnn roimh gruaim.

Seonaidh Mór ’ga stiùireadh, ’s gu robh shùil cho geur
Ri caiptean air criùsair dol a dh’ionnsaigh euchd;
Bha mise ’s mi crùbadh ann an cùil leam fhéin,
’S an crodh ris an taobhstoc air an taodadh réidh.

Chan ’eil yacht no criùsair no te shiùil fo’n ghréin
Gheibh ’nad uisge stiùrach ’s tu fo shùrd do cheum;
Bidh iad dèanamh cùrs’ ort, ’n dùil gum bi sibh réidh;
Fàgaidh tu gun diù iad ’s siùbhlaidh tu leat fhéin.

Copar agus cruaidhe fuaigheilte gu réidh,
Cnòintean air an uachdar gus nach gluais ’s nach géill,
Clann Dòmhnaill mo luaidh ann ri guaillibh a chéil’,
Bataraidh ’ga shuathadh ’s sradag uaine leum.

Ach thug mise bòidean nach seòlainn gu bràth
’S nach déanainn a’ bhòidse leis na seòid a bhà,
Ged a bha iad eòlach ’s a Chlann Dòmhnaill àd
Cha robh liad mo bhròige dh’an chuairt-bheòil am bàrr.