MARBHRANN DO DHOMHNALL AONGHUIS IAIN MHOIR

Mar chuimhneachan air mo nàbuidh
Nì mi càrnan air a’ bhlianaig,
Cuiridh mise clach no dhà ann,
’S cinnteach gun dèan càch a ghnìomhadh.
Is duilich leam gun d’fhuair thu bàs ann,
Socair sàmhach gun do thriall thu,
Chaidh thu dh’ionnsaigh tìr a b’fheàrr leat,
Mar a dh’àithneadh leis an Tighearna.

Is ged bhiodhmaid uileadh làmh riut
’N ám dhuit fàilingeadh is sìothladh,
Cha robh nì air bith ’nar làmh-ne
Gus do shàbhaladh o ’n t-sìorrachd.
Thuit thu thairis; cha robh dàil ann;
Cha b’urrainn dhuinn càil a dhèanamh
Ach bhith ’g amharc ort ’gar fàgail—
Spàirn a’ bhàis an sàs ’nad ìomhaigh.

Bha thu modhail socair càirdeil;
Cha robh tràghadh ort no lìonadh;
Bha thu daonnan anns an àbhaist,
Cha robh ’na do nàdur riasladh;
Cha bhiodh ort ach fiamh a’ ghàire—
Na labhair am bàrd is fìor e—
’S g’ eil a bheannachd ’s beannachd chàich leat
Far nach crom gu bràth a’ ghrian ort.