BHA DUIL AGAM MUS FHAIGHINN BAS

Bha dùil agam mus fhaighinn bàs
Gun dèanainn dàn a sgrìobhadh dhuibh,
Bhiodh ’gam chur an cuimhne chàich
An là a bhios mi dhìth orra.
An uair a théid mo chur fo’n fhàd,
An nàbuidh bhios ri crìch agam,
Cha téid sinn far a chéil’ gu bràth
Mu dheidhinn bàrr no cìobaireachd.

Caidlidh sinn thairis ’s an t-suain
’S an leabaidh fhuaraidh ìseil ud
Ris an can sinn fhèin an uaigh—
Is bean gun truas gun rìomhadh i.
An teanga bha ’nar beul cho luath,
Cha ghluais sinn o ar cìdhlean i,
Le daolan lom ’s le fonn mun cuairt—
Ar com ’ga luadh aig mìltean dhiubh.

An cnocan grobach slocach gorm,
Gur lìonmhor lorg a h-ìngne ann,
Is cridhe briste ’s sùil shil deòir
Aig leacan còir an sìnnsearachd.
Ach có e a tha ’n tìr nam beò,
Ged bhiodh an t-òr ’ga lìnigeadh,
Nach dèan an làmh a th’air a thòir
A threòrachadh dh’an phrìosan seo?

Riamh cha tuirt i, “Tha gu leòr,
Cha ghabh mi ’n còrr, tha tìd’ agam;
Dùnaibh suas, gun tigh’nn ’nam chòir,
Gun chnàimh no bòrd a shìneadh dhomh.”
Ach gus an téid an cruinne mór
Le teine ’s ceò a dh’ìsleachadh,
Chan fhaigh an uaigh, mo thruaigh’, a leòr,
Is duine beò ’s e dhìth oirre.

O ach fhir chluinneas mo dhàn,
Na fàg e gun a mhìneachadh;
Feuch nach caidil thu air tràigh
Mus tig an làn ’s nach till thu e;
Anns an t-samhradh ghrianach bhlàth,
Do thaigh na fàg neo-chìnnteach e,
Oir thig an stoirm gu garg le fearg,
’S an t-anmoch, ’s cha bhi tìm agad.

An uair a théid thu dh’an chùirt,
’S gach nì rinn thù ’s e sgrìobht’ aca,
Bidh crith ’nad làmhan is ’nad ghlùin,
Do spiorad rùisgt’, is dìblidh e.
Thig do bhinn a mach o’n chrùn
Le cùmhnantan na fìreantachd,
Is gun fear-tagraidh air do chùl
A thionndaidheas no bhruidhneas leat.

Is gun tilgear thu le Dia
Dh’an teine phiantach uamhasach,
Far ’eil gul is diasgan fhiacall,
Gun dùil gu sìorruidh fuarachadh.
Ach nam biodh ann romham crìoch,
Mìle bliadhn’ no uaireigin—
Is gann a ghleidheas mi mo rian
’N uair bhios mi dian ’ga smuaineachadh.

A’ dol ’gam dhruideadh fo’n fhàd,
A chaoidh gu bràth nach cianail e;
Luchd mo ghiùlan tillidh àd
Gu’n dachaidh bhlàth ’s gun fiamh orra.
Ach ged dh’iadhadh làmh mu làmh,
Le oidhche ’s là is bliadhnaichean,
Cha téid an t-aingidh as o’n bhàs—
Bi tinn no slàn, na dìochuimhnich.