GILLEAN CHOREA*

An uair a chuala mi na gillean
An Corea ri ceol-gàire,
Cur nan òran thar na linne
Gu gach cinneach anns a’ Ghàidhlig,
Dh’éisd mi gu dlùth anns an ionad,
Ghluais iad mo bhilean ri bàrdachd,
’S ged a chaidh ’s a’ bhlàr mo mhilleadh,
Airson mionaid dh’fhàs mi làidir.

Shaoil leam gun do dh’fhàs mi sunndach
’S gun deach air mo chùl gach ànradh;
’S ann thàinig na deòir o m’shùilean
Mar a dh’ùraich iad mo nàdur.
Ged a bha mi crotach lùgach
Chuir iad spionnadh dlùth ’nam chnàmhan,
Is nan gabhadh luchd a’ Chrùin mi
’S ann rachainn-sa null a màireach.

An uair thàinig a’ phìob gu stoirmeil
O’n a’ bhalachan bha ’ga màladh
Gu robh tosd gu léir an Alba,
’S iad ’ga soirbheachadh le fàilte;
Gàir nan dos a’ dol gu feargach—
’S tric ’s a’ Ghearmailt thug i ràn dhaibh,
’S gu robh ’n lùdag a’ toirt dearbhaidh
Gur Clann Chamshroin a bha màirdseadh.

Is lionmhor piuthar a bha cianail
Chaill gun lìonaodach a bràthair
Agus màthair a thug cìoch dha,
’S i nach dìochuimhnich gu bràth e,
A bha ’g éisdeachd oidhche Chiadain
Ris a’ mhìorbhailt seo a thàinig,
Agus athair a bha riaslach
Togail mac a thìodhlaic nàmhaid.

*Air an ochdamh latha fichead de’n Mhàrt, 1956, chraoladh air an réidio céilidh a chuir saighdearan Gaidhealach á Réiseamaid nan Camshronach air chlàr ann an Corea. B’ann ri linn seo a rinneadh an t-òran.