XII PÌOBAIREAN CAMSHRONACH ANNS AN RUAIG MHÓR (1918)

Duanag mu chruadal nan laoch ud 1025
Bho fhuar-bheannaibh fraoich Innse-Gall
Nuair choinnich iad aodann ri aodann
An nàmhaid an caonnag na Fraing’;
Bu sgairteil am feachd air an t-sliabh iad,
’Gam faicinn ’s Lochial air an ceann,— 1030
A’ gluasad gu cruachanach, calpach,
Is suaicheantas Albann ri crann.
O, ’s e gillean nan gleann,
’S bho bhinnein is slinnein nam beann;
Gun togamaid fonn air na gillean 1035
A chleachd a bhith ’n iomairt nan lann.

Nuair thàinig na Gearmailtich tarsuinn,
’S a chuir iad an gas oirnn a nall,—
Chuir sinn ar n-aghaidh air Calais
Is thug sinn ar casan leinn ann; 1040
Chaidh sinn a-stigh a dh’Estaminet
Is cheannaich sinn galan de’n dram,
’S bha mise ’s am Bóideach is Lachlann
’S am pige ma seach air ar ceann.
O, ’s ann againn bha ’n dram,— 1045
Cha robh e ’s an fhasan bhith gann;
Bu sud againn buideal is pige
Agus botul-ar-fhichead Vin Blanc.

Nuair ghabh an luchd-ciùil an ratreut
’S nach deanadh iad feum leis an lann, 1050
Chuir iad an aghaidh air Hazebrug
Romh choltas nam béistean bha thall;

Fionnla’ Màrtainn is Tormad MacFhilib—
Na sùilean gun sheas iad ’nan ceann,
Nuair thàinig iad goirid dha ’n station, 1055
Gun sgial air an trèan ’s i air chall.
O, chan urrainn sinn ann,
Ciamar is urrainn sinn ann;
Chan urrainn sinn coiseachd nas fhaide,
’S an t-acras ’gar dalladh ’s sinn fann. 1060

Bha Robbie ann an droch urrachd,
Gun fiù agus currachd mu cheann,
Cha togadh e bhial as a’ bhuideal
Cho fad ’s bhiodh supag aig’ ann;
Nam biodh e air tachairt ’s a’ chuideachd 1065
An uair chaidh an cooker air chall,
’S mise gun rachadh an urras
Gum faiceadh tu fuil air a sgall.
O, ’s ann ort a bha ’n call,—
Nach fhaca tu Robbie ’s a sgall; 1070
E tighinn le eallach de bhotuil
’S iad aig’ ann am poc’ air a dhroll.

Bha ’n Drummie a’ falbh air an toiseach,
’S e mar gum biodh moigheach air gleann,
Nan cluinneadh e fuaim air a chùlaibh 1075
Gun dùineadh e shùilean gu teann,
Ach thug e sud sùil thar a ghuailleadh
’S gun ghlaodh e gu cruaidh, “Eil sibh ann?
Mur dean sibh bhur casan a shìneadh
Gum bi sibh ’s a’ phrìosan Potsdam,” 1080
’S thug e ri bruthach ’na dheann;
O, ’s ann aige bha steall
’Ga chur as gach lòn is lodan
’S a ghruag ’s i ’na stob air a cheann.

Bha Robbie a’ tighinn ’na throtan, 1085
Bha cearc aige ’s poca mu cheann;
Oircein a’ sgiamhail air ròp’ aige,—
Saoil nach b’e spòrs a bhith ann.

Gum b’ait leam bhith faicinn a spògan
Nuair chaill e na brògan ’s a’ pholl, 1090
’S mu’n ràinig e ’n campa Di-dòmhnaich
Bha ingnean nan òrdag air chall.
O, ’s ann aige bha ’n ceann;
Cha robh feum aig’ air ceann-aodach ann;
Cha chuireadh an t-uisge no ghrian ris 1095
Bu chruaidhe na ’n t-iarunn a sgall.

Bha Donnchadh a’ tighinn gu tapaidh,
Ged bha e car lapach ’s an àm,
Ach thuit e air dheireadh ’na ònar,
Cha chumadh e còmh’ ris an dream, 1100
’S theann e ri glaodhaich dha ’n chòmhlan,—
“A chlann an Fhir Mhóir tha sibh ann;
’S ann tha sibh air thuar dhol ’gam fhàgail,
Nuair thàinig am bàs orm gu teann.
O, nach sibh a ni ’n call, 1105
Ma dh’fhàgas sibh mise ’s mi mall;
Ma thuiteas mi ’n làmhan nam biastan ud
Théid mi dha ’n t-sìorruidheachd thall.”

Ach ’s fheudar dhomh innse ’s an duanaig
Mar thill sinn mu’n cuairt anns an tòir, 1110
Nuair dh’éirich ar n-àrdan ’s ar n-uamhar
Le tàmailt mu’n ruaig a bhith oirnn,
’S ged bha sinn gun fhùdar, gun luaidhe,
Bha cùnntais air uachdar an fheòir
A dh’fhàg sinn a’ breabadh ’nam fuil ann, 1115
’Gan leagadh le buillean nan dòrn.
O, bha sinn air ar dòigh,—
Na gillean dha ’n tigeadh bhith seòlt’;
Ged ruitheamaid, thilleamaid ’s bhuaileamaid,
’S theireamaid fuaim air an sròn. 1120