---

[31]

SGRIOB BHO’N TIGH—II.

A DHUINE CHRIDHE,

Mar a thuirt mi ruibh ’s an litir mu dheireadh, dh’ fhag carbad a’ mhuilleir sinn aig buth Dhomhnuill Alasdair, agus chaidh mi-fhein agus Calum do Thigh-Osda a’ Chruin air a’ Mhol a Tuath, agus dh’ orduich sinn blasad bìdh, oir chan’eil ni air an talamh is fhearr airson deagh chail a thoirt do neach na sgriob bho Bhreascleit gu Steornabhagh—cuiridh tlath-ghaoth fhallain na mointich spionnadh nuadh araon an corp agus an anam. Fhuair sinn tea ghasda agus ar leor de sgadan ur. Bha an sgadan gun teagamh ro mhath, ach air mo shon fhein dheth, chan fhaigh mi an aite sam bith sgadan ur cho blasda cailmhor agus a gheibh mi am Bearnaraidh againn fhein,

---

[32] agus nach’eil gach iasg a shnamhas an Loch a Ròg ainmeil air feadh an t-saoghail uile. Chaidh sinn cuairt troimh ’n bhaile, agus bha sinn a’ tachairt an sud agus an so ri seann eolaich. Co chunnaic sinn a’ tighinn a mach a buth Dhomhnuill Uige ach ar seann charaid, Torcull, a Garrabost. Bha e ’g innse dhuinn gu robh duil aige dhol gu Ard-Sheanaidh na h-Eaglais Shaoir Aonaichte am bliadhna, agus na’m bithinn seachduin air dheireadh bhitheadh a chuideachd agam cho fad ri Inbhir-nis. Bha mi ’g innse dha an turus air an robh mi agus thuirt e rium gu’n d’ fhuair esan speuclaran an Obair-Dheathain bho chionn da bhliadhna, agus gu faic e nise cho math agus a chitheadh e an uair a bha e’n a shia bliadhna diag, agus thug na briathran ud bho’n duine choir togail nach bu bheag do m’ inntinn. Thug e dhomh ainm agus seoladh na butha, agus dh’ iarr e orm innse gur h-esan a chuir ann mi, agus ’s ann dhomh-sa b’ fhiach sin a dheanamh.

De mar a dh’ fhas Steornabhagh cho mor bho’n chiad uair a sheas mise air cabhsair Sraid Chrombhell an toiseach. Ah, dhuine, ’s iomadh ceann a chaidh an currac bho’n latha sin. Cha robh mi ach dusan bliadhna ’n uair a chaidh mi comhla ri Aonghas Drobhair gu Steornabhagh aig am na dròbh. Tha cuimhne agam air an aran-cridhe fhuair mi an ann aon de na buthan—cho milis agus a bha e—agus a’ farmad a bh’ agam ri clann bheaga a’ bhaile gheibheadh e an

---

[33] comhnuidh. ’S ann an uair sin a fhuair mi a’ chiad phaidhir bhròg ann am buth Sheumais Chaluim. Bha iad laidir toirteil, le seachd sreathain thacaidean, agus tha cuimhn’ agam fhathast air a’ phròis a bh’ orm airson an diosgain a bha annta. Cha chreid mi, ma ’s math mo chuimhne, nach robh iad tri oidhcheanan co dhiu fo mo chluasaig an deidh dhomh tighinn dachaidh leotha, leis cho leig agus a bha mi an ruthadh boidheach a bha anns na buinn aca a mhilleadh, ach “dh’ fhalbh sin agus thainig so” mar a thuirt an sean-fhacal, agus mar is luaithe tha dion-ruith nan linntean a’ dol seachad air mo cheann, ’s ann is caoimhe agus is cubhraidhe tha maoth bheachdan m’ oige tighinn air uachdar m’ inntinn. An deidh cuairt mhor a chur air gach cuil agus cial fhuair sinn sinn fhein ann an oifis Mhic a’ Bhriuthainn a’ togail cairt-fhairidh airson turus cuain a ghabhail ann am bata—smuide Steornabhaigh—agus gheibh sibh an corr an ath sheachduin.

Mise agaibh,

ALASDAIR MOR.