---

[96]

BLIADHNA MHATH UR.

FHIR MO CHRIDHE,

Do mo leughadairean gu leir bho Nis aosda nan tonn gu Uige riabhach nan uigean sàile, agus anns gach cearnaidh bho shileadh nan speur anns am faod sliochd nan sonn leis an caomh a bhi leughadh litir Bhearnaraidh bhi tuineachadh, tha mi guidhe bho m’ chridhe, “bliadhna mhath ur” dhoibh gu leir. Tha seachd bliadhna bho na chuir mi eolas air luchd-leughaidh a’ Gazette an toiseach, agus anns an uine sin fhuair mi dearbhaidhean bho iomadh baile gu robh an litir sheachduineach so air a leughadh le tlachd ann an iomadh cearnaidh de’n t-saoghal. ’S mor an toileachadh sin dhomh-sa agus ’s ann an neart an dearbhaidh sin a chum mise an oidhirp cho fada air blàr. Gabhaidh e thuigsinn nach’eil ni bheir a leithid de thogail do inntinn a’ Ghaidheil, gu h-araidh ann an tir chein, ri sgiala bho ’n dachaidh anns a bheil iomradh air na cairdean gradhach a dh’ fhag e as a dheidh, agus an uair a tha an t-iomradh sin sgriobhte an canain na duthcha dh’ fhag e as a dheidh, bithidh e moran na’s blasda. Tha sinn mar sin an comhnuidh fo mhor chomain do fhear-deasachaidh a ’phaipeir so ann a bhi gleidheadh oisean gach seachduin airson teachdaireachd a chraobh-sgaoileadh mu ar cor agus ar staid an eilean Bhearnaraidh.

---

[97]

So an t-am de’n bhliadhna anns am bi daoine tha air an sgaradh bho’n dachaidhean a tional, ann a mac-meanmna, timchioll air an teallach chridheil chairdeil bho’n d’ fhuair iad iomadh garadh ’n an oige. Bithidh miann agus ciocras orra aig an am so airson na seann aodainn cheanalta fhaicinn aon uair uile, agus “bliadhna mhath ur” a chur orra ann an lanachd an t-seann nois. De ’s nadurraiche na sin oir chan’eil creutair air an talamh is motha tha fuaighte ris an t-seann laraich na an Gaidheal, ged, mo thruaighe, is iomadh aon a b’ fheudar a fagail le easbhuidh teachd-an-tir anns na bliadhnaibh tha so agus tha iad sin uile, sgapte tuath is deas, an ear ’s an iar, a’ smaoineachadh aig a’ bhliadhn’ uir so air an tir a dh’ fhag iad, le tiomadh a’ bhroin ’n am broilleach. Ach tha cuid aca ’g an comhnadh fein ’n am bron le bhi ’g altrum dochais gu faic iad an gleann ’s an robh iad og aon uair eile mu’ m basaich iad, agus gu’n cuir iad furan agus failte air na cairdean a dh’ fhaodas a bhi beo rompa. Guidheam gu faigh iad coimhlionadh air a’ ghealladh a rinn iad dhoibh fhein agus gu’n tig iad thar cuain a dh’ amharc air an cairdean a’ giulan sguaba trom. Tha iad ann, airson sin, agus ’s docha eadhon cuid de m’ luchd-leughaidh, nach ’eil a’ deanamh a’ ghealltanais aoibhnich so dhoibh fhein a chionn gu bheil fios agus cinnt aca nach fhaic iad-san an t-seann larach tuilleadh agus nach seas iad gu brath air a’ chreagan ghlas aig ceann an tighe ag amharc air cuan agus baile ’n an gloir. Thainig iomadh

---

[98] camadh ’s a’ chrann chur aca bho’ n dh’ fhag iad an dachaidh, thainig am fortan ’n an aghaidh, agus chuir an t-eascaraid iomadh lion mu’n timchioll nach urrainn dhoibh a bhriseadh, air chor ’s gur docha gu bheil iad air iomadh doigh leotha fhein ’s an t-saoghal agus faireachadh aca bhi mar long gun chairt-iuil. Mo bheannachd buan dhoibh sin uile ma bhuaileas suil aon aca air an litir so. Na cailleadh iad am misneach agus na diobradh an dochas. Cumadh iad an suil air Dia an athraichean agus togadh iad an aignidhean ris-san le faoisead ghlan air am peacaidhean ’s air an euceartan, agus pillear am braighdeanas mar shruth ’s an airde deas agus riaghlaidh sith-chainnt agus sonas air cathair an cridhe.

Do gach Gaidheal agus bana-Ghaidheal a chuir an Cuan-siar thairis orra am bliadhna agus a tha dioghlum an lòin am mor-roinn Chanada, thoiream mo dheagh-ghean aig an am so, agus guidheam dhoibh uile bliadhna thorrach shoirbheachail agus beannachd an Fhreasdail anns gach ni ris an cuir iad an lamh. Mar a tha bliadhna agus bliadhna dol seachad tha clann nan Gaidheal a’ fas na’s sgapte air feadh gach duthcha ach cha chuir sin meatachd air gradh an cridhe do’n tir agus do’n teanga, agus co dhiu ’s ann an coilltean Alberta no air machair thartmhor Australia, bhios an comhnuidh, ’n an aislingean an drasda ’s a ris chi iad eileanan nan Innse-Gall a ’cur failte chridheil rompa mar bu nos, agus bheir eadhon aisling na h-oidhche sgiala air an tim a dh’ fhalbh le caithream

---

[99] ’g an ionnsuidh. Ged is sgapte sinn thig latha ar comhlachaidh agus mar a thuirt bard Iarshiadair:

“Cha bhi cuan thonnan mor eadar comhlan an àidh,
’S aig na maoir cha bhi ’n t-ordugh,
’S a’ ghloir bhios gu h-Ard.”

Gu’n eireadh an rathad geal roimhibh uile troimh ’n bhliadhna so agus gu brath.

’Ur Seann Charaid,

ALASDAIR MOR.